Kweekvijver van heterofilie
Berichtgeving uit De Standaard (23.06.07) – Het college van Melle was vijf jaar geleden de laatste school om naar gemengd onderwijs over te stappen. Vandaag vindt voor het laatst een proclamatie met uitsluitend jongens plaats. ‘Spijtig dat een traditie van 170 jaar verloren gaat. Want jongens vormen een hechte groep. Meisjes zorgen voor onrust.’
De vijf jongens zijn het erover eens: gemengd onderwijs is geen zegen. ‘Dat zien we goed aan de jaren die net na ons komen. Daar zijn de klassen gemengd, en de groep geraakt verdeeld. Sommige jongens zoeken de aandacht van de meisjes op, anderen sluiten zich daarvan af. Dat leidt tot spanningen.’
Al heeft de komst van meisjes in 2002 wel een frisse wind door de school doen waaien. ‘Vroeger stonden we op de speelplaats soms in een kring, met in het midden één jongen, die we dan uitlachten. Dat zie je nu niet meer’, zegt Alexandre Heynderickx. De sfeer is met andere woorden milder geworden. ‘Bovendien zijn de interne leerlingen zich sindsdien opvallend beter gaan kleden’, merken de vier anderen op.
Jongenspret
(…) ‘Ik vraag me wel af of de jaarlijkse bijeenkomsten van de oud-leerlingen nog wel even plezant zullen zijn als daar meisjes bijkomen’, zegt Heynderickx. ‘Nu wordt daar goed gedronken en gefeest. De sfeer zal toch anders zijn als daar ook vrouwen bij zijn.’
Deze jongemannen weten wat jongenspret is. Hun ogen blinken wanneer ze aan de voorbije jaren denken. ‘Het voordeel van niet-gemengd onderwijs is dat we de hele tijd kinderachtig konden blijven’, beamen ze alle vijf. ‘De sfeer onder de jongens is soms echt boertig. Maar als het moet, zijn we wel beleefd en welopgevoed, hoor.’ Hun formele handdruk en omgangsvorm bevestigen dat.
Alexandre Heynderickx, Julien Vandenbulcke en Michael Couvreur waren de voorbije jaren niet alleen tijdens de lesuren van het andere geslacht afgeschermd. Ook hun avonden brachten ze onder de boys door, in het internaat. Dat is al 170 jaar exclusief mannelijk, en dat blijft voorlopig ook zo, ondanks de gemengde klasgroepen.
Geen homo’s in exclusieve jongensschool
(…)Dat de collegejaren op die manier uitsluitend met andere jongens plaatsvinden, heeft geen invloed op de omgang met meisjes, zeggen de vijf laatstejaars. ‘We compenseren de afwezigheid van meisjes in het weekend. Wij zijn geen aliens, we hebben zowel vrienden als vriendinnen.’
Het afgelopen schooljaar hadden de leerlingen op dat vlak wel een vreemde ervaring. Een van 54 laatstejaars had een relatie met een meisje van het vierde jaar. ‘Dat was even wennen’, zegt Matthias Vandenhove. ‘We hadden nog nooit meegemaakt dat twee leerlingen van de school een relatie hadden.’
Homorelaties hebben de leerlingen nog niet meegemaakt. ‘Nochtans worden wij wel eens de “homoschool, genoemd’, zegt Lars Bauwens.
‘Maar ik denk dat eerder het tegendeel het geval is. Een homo zou het hier waarschijnlijk moeilijker hebben dan in een gemengde school. Jongens zijn harder voor elkaar. Een homofiele leerling zou direct met een scheef oog worden bekeken. Na een tijdje zou dat wel worden aanvaard, maar hij zou het in het begin niet gemakkelijk hebben.’
‘Kweekvijver voor heterofilie’
Wel is, vooral in het internaat, de lichaamscultuur anders dan in de gemengde groepen. ‘We doen veel aan sport, waardoor er veel fysiek contact is. We gaan ook samen douchen en zo’, zegt Michael Couvreur. ‘Dat schept een andere band.’
Maar net als de anderen ziet hij dat eerder als een rem op de herenliefde, dan een stimulans. ‘We zijn het gewoon ongedwongen fysiek met elkaar om te gaan. We zien elkaar als vrienden, waardoor er minder kans is elkaar als minnaars te beschouwen.’
Alexandre Heynderickx noemt het college zelfs een ‘kweekvijver van heterofilie’, eerder dan een homoschool. ‘Hier maken we geen vriendschappen met meisjes. Daardoor zullen we meisjes eerder als geliefden bekijken.’ De anderen zijn het daar niet helemaal mee eens, maar ook zij voelen dat de aantrekkingskracht van het andere geslacht heeft standgehouden.
Niet alleen de leerlingen zijn nu al nostalgisch over het niet-gemengde onderwijs. De proclamatie van de laatste lichting jongens laat ook de rest van de school niet ongevoelig. Vijf jaar geleden zette het college zijn deuren maar schoorvoetend voor meisjes open. Nu het afscheid compleet is, blijven de gemengde gevoelens.
‘Niet dat we spijt hebben’, zegt directeur Luc Vande Moortel. ‘Sinds de komst van de meisjes in 2002 zijn er veel positieve dingen gebeurd. Zo hebben de meisjes de sfeer zeker wat zachter gemaakt. Ook hebben zij pijlsnel hun weg naar de kop van de klas gevonden. Schooltaken waarin geen enkele fout stond, waren vroeger zeldzaam. Nu komen we dat al wat vaker tegen.’
Enkel nog gemengd onderwijs?
(…) Ondanks de loftrompet voor het niet-gemengde onderwijs, beseffen ook de leerlingen dat de school met de tijd moet meegaan. ‘Ik begrijp wel dat deze vorm van onderwijs uit de tijd is’, zegt Julien Vandenbulcke. ‘Wanneer we in groep op stap zijn, merken we dat af en toe. Zo waren we op schoolreis in Jordanië, en werden we in één zaak niet binnengelaten omdat we alleen met jongens waren.’
Hetzelfde overkwam Matthias Vandenhove in de Gentse studentenbuurt. ‘In een van de cafés mochten we niet binnen omdat onze groep alleen uit jongens bestond. Ze dachten dat we problemen zouden maken.’
Het blijft gemengde gevoelens oproepen. ‘Wat me het meest stoort, is dat er geen keuze meer is’, zegt Julien Vandenbulcke. ‘Ik begrijp dat het onderwijs met de tijd moet meegaan. Maar mensen die hun kinderen bewust naar niet-gemengd onderwijs willen sturen, krijgen die keuze niet meer. Zij kunnen vanaf nu nergens meer terecht.’
Berichtgeving door Pieter Lesaffer, uittreksel van De Standaard.