Waarom ghettoriseren holebi’s zich? Waarom komen ze enkel op plaatsen waar een regenboogvlag uithangt?

Sommige holebi’s hebben alle redenen om zich af te sluiten van de wereld, als hun natuurlijke gedrag wettelijk strafbaar is of stuit op maatschappelijk onbegrip. In zo’n geval hebben ze vaak onbewust gekozen om samen te troepen, omdat hun directe omgeving het voor hen onmogelijk maakt te integreren. Jammer genoeg is het aantal landen waar homoseksualiteit strafbaar is groter, dan het aantal landen waar het wel mag. Deze landen liggen niet noodzakelijk in de Derde Wereld of Azië. In Vlaanderen en in de meeste Europese landen hoeven holebi’s geen ghetto’s te vormen van soortgelijken, maar zijn ze vrij zichzelf te zijn binnen de maatschappij. Of ze dat nu willen uitdragen of niet. Mensen met dezelfde ervaring, interesses, vragen of overtuigingen zoeken elkaar op, bij holebi’s is dit niet anders. Ze zoeken naar hun eigen refentiekader. Omdat geaardheid geen fysieke kenmerken heeft, is het vinden van mensen met dezelfde geaardheid, veel moeilijker. Daarom blijven er nog steeds holebi fuiven en instanties bestaan. In WOII werden homo’s aangeduid met een roze driekhoek, lesbiennes met een zwarte driehoek, en de Amerikaanse holebi-beweging verving dit door het adopteren van de regenboogvlag die alle vormen van diversiteit bundelt. De regenboogkleuren zijn een internationaal herkenningsteken geworden voor holebi’s, om andere holebi’s en holebi-vriendelijke dans, eet, koop of overnachtingsgelegenheden makkelijker te vinden.

Vandaag vertelde een vriend van me dat hij homo is. Hopelijk wordt hij niet verliefd op me?

Eerst en vooral: als het zo zou zijn, zou je het dan niet als een compliment beschouwen als die jongen verliefd op je wordt? Het is volledig uit de lucht gegrepen dat holebi’s op iedereen van hetzelfde geslacht vallen. Ze kunnen wél gevoelens krijgen voor mensen waar ze zich goed bij voelen of personen die ze aantrekkelijk vinden, net zoals hetero’s. Je vriend(in) heeft je in vertrouwen genomen en het is nu aan jou om te tonen dat je dat vertrouwen waard bent. Ga je dus niet anders gaan gedragen tegenover hem en bied steun en begrip, ook al kan je je misschien niet in alles terugvinden wat hij vertelt. Hij of zij is nog altijd dezelfde als voordien. Of niet soms?

Biseksuelen zijn bang toe te geven dat ze homo of lesbisch zijn.

Iedereen wil mensen duidelijk kunnen klasseren, zodat ze zich een beeld van een persoon kunnen vormen. Dit zorgt ervoor dat sommige mensen zichzelf een etiket opkleven omdat dit nu eenmaal verwacht wordt. Indien men nog niet helemaal zeker is van zijn of haar gevoelens, kiest men dan maar de gemakkelijke weg en labelt men zich als ‘bi’. Eens deze mensen zichzelf ontdekt hebben en stevig genoeg in hun schoenen staan, komen ze dan uiteindelijk toch naar buiten als homo of lesbisch. Deze situatie zorgt er echter voor dat ‘echte’ biseksuelen minder snel respect krijgen, want op die manier lijkt biseksualiteit wel een fase, wat helemaal niet zo is. Ook zijn er verschillende gradaties in biseksualiteit. Sommigen vallen meer op jongens, anderen hebben geen uitgesproken voorkeur en nog anderen neigen dan weer meer naar meisjes. Beeld je een lijnstuk in met aan het ene uiteinde heteroseksualiteit en aan het andere plaats je homoseksualiteit. Alle mogelijke punten tussen deze twee polen stellen een vorm van biseksualiteit voor. Biseksuelen kunnen de ene keer verliefd worden op een jongen en de andere keer op een meisje. Ze gaan een monogame relatie aan, zolang ze zich daarbij goed voelen. Sommige biseksuelen voelen zich echter niet bevredigd, zolang ze geen relatie aangaan met beide geslachten tegelijkertijd. Parallelle biseksualiteit, zoals dat heet, komt veel minder voor omdat een driehoeksverhouding in stand houden nog moeilijk is dan een gewone relatie.

Cliché: Waarom vallen lesbiennes niet op mannen, als ze verliefd worden op mannelijke vrouwen? En waarom vallen homo’s niet op vrouwen, als ze verliefd worden op vrouwelijke mannen?

Lesbiennes vallen op vrouwen, homo’s op mannen, ze worden verliefd op het karakter van hun partner en zijn aangetrokken tot het lichaam van hun eigen sekse, niet van het tegenovergestelde geslacht. Homo’s en lesbiennes worden niet verliefd op basis van vrouwelijk of mannelijk gedrag, maar op iemand van hetzelfde geslacht.

Kan ik mijn zoon naar de dokter of een psycholoog sturen? Misschien helpt die hem er vanaf?

Homoseksualiteit is géén ziekte en kan dus onmogelijk ‘genezen’ worden. Op die manier laat u weten dat u een deel van uw zoon afkeurt, wat zijn zelfvertrouwen ernstig kan schaden. Bovendien zal hij zich afvragen of hij nog wel bij u terecht kan voor vertrouwelijke gesprekken. Een psycholoog of dergelijke kan wel ingeschakeld worden om duidelijkheid te brengen als er zich problemen voordoen. Een objectieve mening en professionele hulp kan ervoor zorgen dat misverstanden opgehelderd worden en plaats ruimen voor rustige gesprekken waar iedereen baat bij heeft.

Willen die homo’s eens ophouden met al hun opvallend roze gedoe zoals de ‘Gay Pride’ !

Activiteiten zoals de Gay Pride zijn in het leven geroepen door holebi’s omdat zij willen duidelijk maken dat ze geen kleine minderheid zijn, maar een grote groep mensen die serieus genomen wil worden en dezelfde rechten wil als hetero’s. Vaak staat een bepaald thema centraal waar zij de aandacht op willen vestigen (bv adoptierecht, huwelijksrecht…). Sommigen laten zich graag opmerken door een kleurrijke vertoning, andere deelnemers doen het liever minder opvallend. Extravagante holebi’s zijn interessanter voor de media, en worden dus ook vaker vertoond, waardoor men al snel de indruk krijgt dat er geen ‘normale’ mensen aanwezig zijn.